Definiëren van virtualisatie in een hybride cloudomgeving - dummies

Virtualisatie scheidt bronnen en services van de onderliggende fysieke bezorgingsomgeving in de hybride cloud. Met virtualisatie kunt u vele virtuele systemen binnen één fysiek systeem maken. Een primaire driver voor virtualisatie is het consolideren van servers, wat organisaties efficiëntie en potentiële kostenbesparingen oplevert.

Kenmerken van virtualisatie

Virtualisatie heeft drie kenmerken die het ideaal maken voor cloud computing:

• Partitionering: In virtualisatie worden veel toepassingen en besturingssystemen ondersteund in één fysiek systeem door de beschikbare bronnen te delen (scheiden).

• Isolatie: Elke virtuele machine is geïsoleerd van zijn fysieke hostsysteem en andere gevirtualiseerde machines. Vanwege deze isolatie, als een virtueel exemplaar crasht, worden de andere virtuele machines niet beïnvloed. Bovendien worden de gegevens niet gedeeld tussen de ene virtuele container en de andere.

• Inkapseling: Een virtuele machine kan worden weergegeven (en zelfs opgeslagen) als een enkel bestand, zodat u het gemakkelijk kunt identificeren op basis van de services die het biedt. Het inkapselingsproces kan bijvoorbeeld een zakelijke dienst zijn. Deze ingekapselde virtuele machine kan als een complete entiteit aan een applicatie worden gepresenteerd. Inkapseling kan dus elke applicatie beschermen zodat deze niet interfereert met een andere applicatie.

Hier is een niet-technische analogie om u te helpen denken over virtualisatie. Sommige experts hebben virtualisatie vergeleken met een flatgebouw. Individuele appartementen delen een gebouw. Ze zijn elk geïsoleerd, maar delen hulpprogramma's in een efficiënter model dan een huis misschien.

In servervirtualisatie wordt één fysieke server in meerdere virtuele servers gepartitioneerd. De hardwarebronnen van een machine - inclusief het RAM (Random Access Memory), de CPU, de vaste schijf en de netwerkcontroller - kunnen bijvoorbeeld worden gevirtualiseerd tot een reeks virtuele machines met hun eigen toepassingen en besturingssysteem. Een dunne laag software wordt daadwerkelijk ingevoegd op de hardware die een virtuele machinemonitor of hypervisor bevat.

Een hypervisor gebruiken in virtualisatie

Systeemvirtualisatie kan worden benaderd via hardwarepartitionering of hypervisortechnologie. Hardware partitioneren verdeelt een fysieke server in fracties, die elk een besturingssysteem kunnen uitvoeren.Hoewel dit model de consolidatie van hardware ondersteunt, heeft dit volgens deskundigen niet de volledige voordelen van het delen van bronnen en emulatie die hypervisors doen.

Met een hypervisor kunnen meerdere besturingssystemen één host delen. Hij weet hoe hij zich als verkeersagent moet gedragen om dingen op een ordentelijke manier te laten gebeuren. De hypervisor bevindt zich op de laagste niveaus van de hardwareomgeving en gebruikt een dunne laag code in software om dynamisch delen van bronnen mogelijk te maken. De hypervisor laat het lijken alsof elk besturingssysteem de middelen allemaal voor zichzelf heeft.

Omdat u veel verschillende besturingsomgevingen in cloud computing moet ondersteunen, wordt de hypervisor een ideaal leveringsmechanisme. Met de hypervisor kunt u dezelfde toepassing op veel systemen weergeven zonder dat u die toepassing fysiek naar elk systeem hoeft te kopiëren.

Eén keer: vanwege de hypervisor-architectuur kan het elke (of veel) verschillende besturingssystemen laden alsof het gewoon een andere toepassing is. De hypervisor is dus een heel praktische manier om dingen snel en efficiënt gevirtualiseerd te krijgen.

U moet de aard van de hypervisor begrijpen. Het is ontworpen als een mainframe-besturingssysteem in plaats van als het Windows-besturingssysteem. De hypervisor plant daarom de toegang die gastbesturingssystemen hebben - de CPU, het geheugen, de schijf-I / O en andere I / O-mechanismen. Met virtualisatietechnologie kunt u de hypervisor instellen om de bronnen van de fysieke computer te splitsen. Resources kunnen bijvoorbeeld tussen twee gastbesturingssystemen 50: 50 of 80: 20 worden gesplitst.

Het mooie van deze regeling is dat de hypervisor al het zware werk doet. Het gastbesturingssysteem maakt het niet uit (of heeft geen idee) dat het in een virtuele partitie werkt; het denkt dat het een computer helemaal voor zichzelf heeft.

Er zijn in feite twee typen hypervisors:

• Type 1-hypervisors worden rechtstreeks op het hardwareplatform uitgevoerd en bereiken dus een hogere efficiëntie.

• Type 2-hypervisors uitvoeren op het hostbesturingssysteem. Ze worden vaak gebruikt wanneer een breed scala aan I / O-apparaten moet worden ondersteund.