Video: Gênant verhaal & Tuin is helemaal wit!? - Vlog #156 // OPTIMAVITA 2024
te maken Een van de aantrekkelijkste functies van Excel is de flexibiliteit. Elke individuele cel kan tekst, een nummer, een formule of bijna alles wat de klant definieert, bevatten. Inderdaad, dit is een van de fundamentele redenen dat Excel een effectief hulpmiddel is voor gegevensanalyse. Klanten kunnen benoemde bereiken, formules en macro's gebruiken om een ingewikkeld systeem van in elkaar grijpende berekeningen, gekoppelde cellen en opgemaakte samenvattingen te maken die samenwerken om een definitieve analyse te maken.
Dus wat is het probleem? Het probleem is dat er geen transparantie is van analytische processen. Het is uiterst moeilijk om te bepalen wat er daadwerkelijk aan de hand is in een spreadsheet. Iedereen die heeft moeten werken met een spreadsheet die door iemand anders is gemaakt, weet maar al te goed de frustratie die hoort bij het ontcijferen van de verschillende omwegen van berekeningen en koppelingen die worden gebruikt om analyses uit te voeren.
Kleine spreadsheets die bescheiden analyses uitvoeren, zijn pijnlijk om te ontcijferen en grote, uitgebreide werkbladen met meerdere werken zijn vrijwel onmogelijk te decoderen, waardoor u vaak helemaal opnieuw hoeft te beginnen.
In vergelijking met Excel lijken databasesystemen rigide, streng en onwrikbaar in hun regels. Al deze rigiditeit heeft echter een voordeel.
Omdat alleen bepaalde acties zijn toegestaan, kunt u gemakkelijker begrijpen wat er wordt gedaan in gestructureerde database-objecten, zoals query's of opgeslagen procedures. Als een gegevensset wordt bewerkt, een getal wordt berekend of een deel van de gegevensset wordt beïnvloed als onderdeel van een analyseproces, kunt u die actie gemakkelijk zien door de querysyntaxis of de opgeslagen procedurecode te controleren. Inderdaad, in een relationeel database-systeem kom je nooit verborgen formules, verborgen cellen of dode benoemde bereiken tegen.
