Video: От постройки Турбо Реактивного двигателя до полета - всего один шаг 2024
Man-to-man dekking in American football is een stijl waarin één voetballer bewaakt (of verdedigt) een andere. De verdediger dekt een enkele ontvanger, ongeacht waar hij loopt. Het is zijn verantwoordelijkheid ervoor te zorgen dat de ontvanger geen pas kan halen.
Dit is wat de ontvanger moet doen om man-naar-man dekking te verslaan:
-
Wanneer het centrum de bal klikt, moet de ontvanger zijn armen en handen naar zijn gezicht brengen, net zoals een jager dat zou doen.
De ontvanger wil voorkomen dat de verdediger zijn handen in zijn borst steekt door zijn pogingen tegen te houden.
-
Nadat de ontvanger de handen van de verdedigende rug bestrijdt, moet hij zijn schouder onderdompelen en het rennen beginnen.
Deze techniek wordt dip en rip genoemd omdat de ontvanger zijn schouder onderdompelt en door de poging van de verdediger scheurt hem vast te houden of in te schuiven met een krachtige stoot.
Een andere methode om man-tot-man dekking te verslaan is om de zweeftechniek te gebruiken:
-
De armen en handen van de ontvanger bevinden zich nog steeds in dezelfde positie als de dip en rip en de ontvanger moet opnieuw zijn handen omhoog krijgen in een bokspositie.
-
Bij het nemen van de bal probeert de ontvanger, in plaats van zijn schouders te laten zakken en door te scheuren, op de een of andere manier de handen van de verdedigende rug in de tegenovergestelde richting te slaan.
-
Wanneer de verdedigende achterkant reageert, gebruikt de ontvanger zijn vrije arm en neemt een freestyle-slag (tilt een arm op en neer en brengt deze vervolgens terug naar de zijkant) over de verdedigende rug tijdens het proberen om de arm terug onder en achter hem te trekken.
Deze hele actie duurt een fractie van een seconde. Met de zweeftechniek is het van cruciaal belang dat de ontvanger de verdedigende rug niet toelaat zijn arm te grijpen en zijn arm onder zijn arm vast te grijpen om te voorkomen dat hij het veld in stroomt.
Grotere, sterkere ontvangers gebruiken de dip en rip-methode, terwijl kleinere, snellere ontvangers meestal de zweeftechniek gebruiken.
