Video: GMOD VIDEOS FOR DUMMIES 2024
Een van de dingen waar hoogdynamische fotografie voor bedoeld is, is om details uit schaduwgebieden te halen. De foto in deze figuur ziet er bij zonsondergang uit in het westen. De lucht is redelijk licht en je kunt de wolken en de gloed van de zon onderscheiden. Deze elementen weerspiegelen ook het water van de rivier op de voorgrond.
Helaas zijn de bomen, rivieroever en details van het gebouw allemaal in de schaduw. De camera kan niet genoeg dynamisch bereik vastleggen - het totale bereik van licht in een scène - om het nauwkeurig weer te geven. Als je daar stond, zag je dat de werkelijke scène veel helderder was. De verbinding tussen de werkelijkheid en de foto is dat digitale fotocamera's geen scènes zien zoals onze ogen dat doen.
De reden waarom camera's een beperkt dynamisch bereik hebben, is groot. Camerafabrikanten zijn momenteel niet in staat (vanwege het feit dat niet alles mogelijk is) of onwillig (ze moeten in bedrijf blijven, dus niet alles wat mogelijk is, is praktisch) om wetenschappelijke, technische, ontwerp- en productiebelemmeringen te doorkruisen, waaronder
-
De bitdiepte die de sensor gebruikt om gegevens op te slaan
-
Het inherente ruisniveau van het camerasysteem en hoe dit het vermogen van de sensor om licht te meten beïnvloedt
-
Hoe digitale systemen eenvoudig op licht reageren dan onze ogen doen
Het effect, vaker wel dan niet, is dat een camera een compromis sluit wanneer het de belichting van een scène meet. Het moet. In dit geval, in plaats van de lucht te fel te maken, maakte de camera deze net helder genoeg en degradeerde de rest van de scène naar de schaduwen.
Deze figuur toont dezelfde scène in HDR. Let op het enorme verschil op de foto, vooral in de eerder donkere gebieden. De bomen zijn nu duidelijk groen. De lucht en de wolken hebben meer definitie en het gebouw heeft waarneembare details. Veel beter!
Het geheim van het maken van de nieuwe look is tweeledig. Ten eerste legt HDR-fotografie een veel breder scala aan belichtingsinformatie vast met behulp van haakjes. Dit geeft de software veel meer informatie om te gebruiken. Hooglichten die normaal te fel zijn, worden vastgelegd zodat ze niet overbelicht zijn. Hetzelfde geldt voor schaduwen.
In software toon je het bronmateriaal in kaart (dat een te breed helderheidsbereik heeft om weer te geven of te gebruiken als een standaardafbeelding), knijp het zodat het in een standaardafbeelding past en maak creatieve beslissingen die de relatieve helderheid bepalen van delen van de scène.
Hierna kunt u andere aanpassingen en verbeteringen (zoals helderheid, contrast, kleur, ruis, scherpte, opnieuw samenstellen, bijsnijden en vergroten of verkleinen) aanbrengen in een foto-editor zoals Photoshop Elements.
Dit voorbeeld illustreert enkele interessante punten:
-
Het lage bereik van het dynamisch bereik verliezen: Digitale camera's verliezen vaak details in schaduwen. Dit wordt veroorzaakt door het onvermogen van de camera om het volledige bereik van het licht in een scène vast te leggen. Dit bereik wordt dynamisch bereik genoemd.
-
Compromissen: Camera's doen een compromis over wat goed te onthullen valt en wat ze moeten loslaten. U kunt de situatie helpen door de scène en het onderwerp correct te meten - maar scènes met een breed dynamisch bereik kunnen niet getrouw worden vastgelegd door de camera's van vandaag.
-
Gegevens redden uit schaduwen: Met HDR-fotografie kunt u zinvolle informatie uit schaduwen halen, zodat de gebieden helderder zijn.
