GoPro-camera's: tijdgeëerde visuele basisbeginselen - dummies

Compositie in de GoPro is hetzelfde als overal voor goede fotografie: "Wat er in het frame gebeurt, blijft in het frame. "Meer nauwkeurig, wat er in het kader gebeurt, is alles wat mensen kunnen zien. Neem de tijd om essentiële visuele inhoud te bieden, maar doe het economisch genoeg om het kader niet te vervelen.

Hoe u het frame kiest, speelt een grote rol bij het succes van uw film. Welke technologie u ook gebruikt, wat er in elke opname gebeurt, staat op zichzelf maar beïnvloedt ook andere opnamen.

Weet u niet waar dit allemaal over gaat? Bekijk de douchescène in Alfred Hitchcock's klassieke thriller Psycho of de close-up "Here's Johnny" van Jack Nicholson in The Shining. Er is niets willekeurigs aan deze opnamen; ze waren strategisch gerangschikt. De regisseurs begrepen hoe ze het frame moesten vullen.

Het creëren van een effectieve compositie heeft zijn uitdagingen, vooral met een camera die de wereld vangt met een ultragroothoekbeeld. Maar dat betekent niet dat je geen gelukkig medium kunt vinden. Bovendien, ieder van ons ziet de wereld een beetje anders, dus hier is een analyse van de componenten van de visuele techniek.

Correcte compositie met de GoPro

Net als in Fight Club is de eerste regel van compositie dat er geen regels zijn. Compositie gaat over het begrijpen hoe je het frame moet vullen op een manier die effectief en efficiënt je intentie communiceert met de kijker. Er is een psychologie achter de opstelling van scènes.

Normaal gezien kijken mensen van links naar rechts en van boven naar beneden. Dat mechanisme werkt voor het lezen en voor het effectief rangschikken van een scène voor het opnemen van video of een stilstaand beeld.

Hier zijn twee voorbeelden van hoe een kijker een scène kan interpreteren, op basis van de manier waarop het is gerangschikt:

• Het onderwerp rechtsonder positioneren: Dit arrangement trekt kijkers naar het onderwerp als ze kijken over en weer naar het frame.

  

• Het onderwerp linksboven positioneren: Wanneer het onderwerp zich in de linkerbovenhoek van het kader bevindt, kan de kijker het perspectief van het onderwerp in de scène delen.

  

Tips uit de film

De volgende keer dat u een film bekijkt, analyseert u de opnamestructuur. Speelfilms bevatten de volgende opnamen:

• Shot maken: Over het algemeen is deze opname een groothoekopname waarmee de kijker zicht krijgt op het landschap, de plaats of de logistiek van een scène. Een opnameschot is meestal de openingsopname van een film, maar het kan ook locatie- of tijdveranderingen weergeven.

• Breed: Een breed beeld is een uitgebreid beeld van de scène die het onderwerp toont in relatie tot zijn of haar omgeving.

• Medium: Een middelgrote opname is een gemiddeld perspectief, niet te dichtbij en niet te ver weg. Het is uitstekend voor opnamen met een dialoog.

• Close-up: Een close-up is een vergroot beeld van een scène. Soms brengt het objecten op afstand dichterbij of benadrukt het belangrijke details.

• Pannen: Een pan is een vegende beweging over een scène, van links naar rechts.

• Kantelen: Een kanteling is de manier van de camera om omhoog, omlaag of op en neer te kijken.

• Tracking-shot: Een trackingshot maakt gebruik van de brandpuntsafstand om het onderwerp dichterbij of verder weg in een scène te tekenen.